Хугацаатай энхрийлэлийг амтлаад
Хугасхан жаргалыг нь амсаад
Чихэр давс хоёр шиг
Чиглэж зүглэхгүй мөртлөө л учраад
Улаан цагаан дусал нийцэж
Ураг бүрэлдэх мөч хүлээгээд
Тархи нялхарч
Зүрх танхайрч
Сэтгэл задгайрсан
Мэдрэмж надаас төрөөд
Зүүдэнд ирнэ гэж урьж залаагүй бхад
Зөрүүдлээд үгэнд ордоггүй
Зүрхний тасалгаанд суудал засаад л тухлачихсан мөртлөө
Зүс буруулан оддогт нь
Сүүлдээ бүр дассан байна
Сүрхий ч хагацаж сурсан байна
Маргааш гэж байхгүй харин
Нөгөөдөр
Нөгөөдрийн маргаашнаас л
Хугацаатай энхрийлэлийг нь амтлаад
Хугасхан жаргалыг нь амсаад
Чихэр давс хоёр шиг
Чиглэж зүглэхгүй мөртлөө л учирч
Бие биенээ амталсан хэвээр байна…
2014.5.30 Эзэнтэй шүлгүүд цувралаас
Sunday, June 29, 2014
Шөнөжин зүүдээ эзэгнүүлж
Өдөржин дурсамжаар эзэмдүүлж
Аль завсарт нь би
Амрагаан бодох вэ
Сэдэрсэн дурсамжинд
Сэтгэлээ эзэмдүүлхээсээ өмнө
Зүүдээ эзэгнүүлэх минь
Зүрх зайгүй болсон…тэнд хайр бгаа
Цаг зуурын учралд төөр-д
Завсар хоорондын дурлалууд ээр-д
Цамцны захнь энгэсэг үгүй
Заяаны бус замын үзүүрт таарсан амраг
Хол-н хол оршино
Тэнэмэл заяатай зүрх
Хэрмэл замилант сэтгэлтэй нилээд
Тэнд эндгүй хөглөрөөд л
Хэсэгхэн ч зав чөлөө өгөхгүй нь ээ
Зүүдэнд нэг удаа инээмсэглээд
Зогсдоггүй түүнд инээд
Зохидог хачин гоё
Зүрх нь харин өөр хүнийх ээээээ
Зүрхийг нь сийчмээр сэдэл төрч
Зүүдэл залгаж оёсон сэмэрхийг нь
Зүүдэнд ирэх бүртээ харж бай гээд хананд
Зүүж орхимоор санандаад бн
Одоо түүнд намайг шохоорхож надруу тэмүүлэх нэгээхэн ч зүйл үгүй
Охин үрийнхээ нялх үнэрийг үнэрлэн дурсах сөхөө ч үгүй байгаа
Ойворгон сэтгэлийнхээ хүлээсэнд шаналал дүүрэн хайр тээн
Орхигдоод хоцорч байгаагаа би өдөр ирэх тусам ухаарах л…
Үрийн чинь өмнө хомжын нэгэн өдөр гомдлын харцанд нь зэмлүүлэхээсээ өмнө
Үнэнд нь сөгдөөд…миний дэргэд оршихгүйтэй нь эвлэрээд
Үргээд ниссэн шувуудын далавчинд би
Үргэлжид хүлээлтэнд уягдсан хайраа дайгаад явууллаа
Бүрхэг тэнгэр яг л миний сэтгэл шиг зангирч
Бүлээн нулимс бороон дусал шиг л зай завсаргүй урсаж байна
Нэг байсан биеийг дөрөв болгосон тавиланд нь
Нэрэгдэж багтах зол угаасаа ч үгүй юм хойно
Буцахгүй ч гээд би яах ч юм билээ
Гэхдээ ийм хайранд би
Гэргий заяа дутаан байж дасах юм гэж огтоосоо ч зүүдэлсэнгүй явлаа
2014.6.4
Охин үрийнхээ нялх үнэрийг үнэрлэн дурсах сөхөө ч үгүй байгаа
Ойворгон сэтгэлийнхээ хүлээсэнд шаналал дүүрэн хайр тээн
Орхигдоод хоцорч байгаагаа би өдөр ирэх тусам ухаарах л…
Үрийн чинь өмнө хомжын нэгэн өдөр гомдлын харцанд нь зэмлүүлэхээсээ өмнө
Үнэнд нь сөгдөөд…миний дэргэд оршихгүйтэй нь эвлэрээд
Үргээд ниссэн шувуудын далавчинд би
Үргэлжид хүлээлтэнд уягдсан хайраа дайгаад явууллаа
Бүрхэг тэнгэр яг л миний сэтгэл шиг зангирч
Бүлээн нулимс бороон дусал шиг л зай завсаргүй урсаж байна
Нэг байсан биеийг дөрөв болгосон тавиланд нь
Нэрэгдэж багтах зол угаасаа ч үгүй юм хойно
Буцахгүй ч гээд би яах ч юм билээ
Гэхдээ ийм хайранд би
Гэргий заяа дутаан байж дасах юм гэж огтоосоо ч зүүдэлсэнгүй явлаа
2014.6.4
Эзэнтэй шүлгүүд...
Араас минь тэврээд
Аргадан үнсэж бөөцийлөөч
Аз жаргал гуймаар бас
Адгаж яаран дэргэд нь үүрд оршмоор бн
Ирээдүй өөд гараас минь атган
Итгэл дэвсэн мишээн хамтдаа алхаач
Чиний л дэргэд байхын хүслэндээ автаж
Чин үнэндээ би сэтгэлээ бүгдийг нь зарчихсан…
Араас минь тэврээд
Аргадан үнсэж бөөцийлөөч
Аз жаргал гуймаар бас
Адгаж яаран дэргэд нь үүрд оршмоор бн
Ирээдүй өөд гараас минь атган
Итгэл дэвсэн мишээн хамтдаа алхаач
Чиний л дэргэд байхын хүслэндээ автаж
Чин үнэндээ би сэтгэлээ бүгдийг нь зарчихсан…
Иртэл нь хүлээсэн
Энэ зүгийн салхи төөрч
Ирсэн зүгээ марттал
Эндээс тэнд очиж гээгдтэл хүлээсэн
Борооны чимээ чиний
Бодлын үнэрийг тээж
Борог орчлонг-н маргаашд
Гээж орхиод буцчихдаг
Дэндүү удаан хүлээлтийн цалманд
Дээлнийхээ товчыг атган байж
Итгэл алдарч, сэтгэл эвдрэх гээд л
Их л удаан шаналах юм аа
Дээлнийхээ товчыг атган байж
Итгэл алдарч, сэтгэл эвдрэх гээд л
Их л удаан шаналах юм аа
Дөрвөлжин хээтэй буйдан
Дээрх гурвалжин хээтэй янаглал
Доторх хоёр нүцгэн бие
Дотогш тэмүүлэх хүслэн
Догдлон ганхах хэмнэл…чи бид хоёрын
Үүлэн др ургуулсан цэцгээ
Үдэш бүр услаад буцах зуур
Нулимс болж хувираад
Нуугдаж орох дуртай бороотой адил хайрминь
Борооны чимээ чиний
Бодлын үнэрийг тээж
Борог орчлонг-н маргаашд
Гээж орхиод буцчихдаг
Бүлээхэн бороонд норон алхах эгшинд
Бүсгүй биеийг минь таалан байсан
Урьд шөнийн жаргал болоод
Улаахан буйдан тэргүүтэй бодолд эргэлдэнэ
2014.6.20
Хайрт ааааааа
Бүсгүй биеийг минь таалан байсан
Урьд шөнийн жаргал болоод
Улаахан буйдан тэргүүтэй бодолд эргэлдэнэ
2014.6.20
Хайрт ааааааа
Чадна аа…аз жаргалых нь төлөө
Чамд огт дурлаагүй мэт
Чанагш одохдоо дурсаагүй мэт байж
Чадна аа…
Нулимс өөрөө л нүднээс урсан
Нуугдаж хайрласан хайрын хясланг
Нуухын аргагүй ил тод болгоод байх юм…
Аргадаад дэргэдээ үлдээх хүсэлгүй
Амраглаад буцах тухай чи бодох нь
Аль хэзээний зүүдэнд мартагдсан учрал шиг…
Хаа хүрч,яаж төгсөхнь хамаагүйээ
Хайртайл бол хайртай
Бүтэнээ хагасалж дэргэд оршихгүйгээс хойш
Би л түүнийгээ
хайрлах минь
Нартад шөнө дутаж өдөр алгассан учрал-н эзэн
Надад бол жинхэнэ хайр болж зүрхэнд оршсон түүнд
Надаас холдох
Надаас хагацах амархан биз дээ
… Уйлж, инээж аргадан чиний хайрыг энгэртээ зүүж орхиод
Уучлаарай би түүндээ
дэндүү их хайртай гэж чангаас чанга хашгирмаар…байна
Аз жаргал-хнь төлөө
Атга зүрхээ хөл доорнь дэвс-д
Чамдминь 1бүсгүй шинээр ирэх үед
Чамаас дулимагхан заяат нэгэн бүсгүй
холдон одхоор ш-дэв
Нулимс бороотой өөрийгөө андуурч нүднээс урссан
Нуугдаж хайрласан энэлэн сэтгэлээс чангааж өр өвтгөөд л…ийм
л өдрүүдийг ард үдэв
Хүйтэн…зэвэргэн өдөр
Хүсэл…хясал дундуур туучих бодол
Хүлээлтийн үүдэнд
Хугацаагүй зогсох
Үүр цайж байгааг хараад л
Үсэндээ гунигаа сүлжээд
Үрэлгэн бяцхан зүрхний хэргийг
Үүрээд явхаас өөр зам үгүй
Улаан сар гардаг гэдэгт итгэж
Учрах мөч үгүй гэдэгт эвлэрч
Ухааны дундуур нөмгөн туучих
Уучлал бас хүслэн гэдэгт дасав
Тэнгэр үхэж гэмээнэ
Тэнэг хүсэл хамт үгүй болж
Тэргүүнээ гудайлгах дурсамжгүй
Тэнэж алга болмоор байна
Ямар ч хүлээлт үгүй
Яг л дэргэд оршдог
Эрх чөлөөтэй дурлаж
Эрхэлж туниж чадах
Тийм хайртай учрах юмсан
Аминчхан хүсэл
Загас хөлтэй болчихоод бүр уртын урт
Замбараагү бодол дунд чимээгү туучаад
Шувуу далавчаа тайраад дэргэд
Шулагнахдаа хайртынмин нэрийг давтсаар
Тэнэг хүсэл хамт үгүй болж
Тэргүүнээ гудайлгах дурсамжгүй
Тэнэж алга болмоор байна
Ямар ч хүлээлт үгүй
Яг л дэргэд оршдог
Эрх чөлөөтэй дурлаж
Эрхэлж туниж чадах
Тийм хайртай учрах юмсан
Аминчхан хүсэл
Загас хөлтэй болчихоод бүр уртын урт
Замбараагү бодол дунд чимээгү туучаад
Шувуу далавчаа тайраад дэргэд
Шулагнахдаа хайртынмин нэрийг давтсаар
Урлагийхан тэгээд бусад нь гэж ангилахаас өөр аргагүйм бн…учир нь бусад
нь гэх тодотголтой ч биш зүгээр л бусдад нь хамаарагдаад төрчихсөн
хүмүүс урлагийхан шиг хэд хэдэн зэргэлдээ ертөнцийг бий болгож тэндээ
амьдарч, тэндээсээ таашаал авч, бодит байдалд эргэн ирэхдээ ихийн ихээр
шаналаж, нарны хүүхэд мэт аашлаж…мэддэггүй тэдэнд 9 цаг бол 9-н л цаг,
ажил бол ажил, өлсвөл хоол иднэ, өө бороо орж байна…нойтон, өө цас орж
байна…хүйтэн гэх л хоймороос үүд хүрэх дайны алхахтай адил
богино,цөөн,гунигтай сэдэл л байдаг. Зураачыг зурсан бүсгүйд нь дурлуулж
түүнтэй нь учруулж…гэх мэтээр л боддог, учирч болноо, болох болохдоо
төсөөлөлдөө учирсан, төрсөн биеэрээ ч учирсан ч байж
болно…мэдрэмжээ,таашаалаа л зурах нь сонин, Яруу найрагчыг өөрийн
амьдралаа толгой холбон бичдэг гэж ойлгох…тэд чинь танай бодит нийгмийн
амьдрагсадаас чинь тэс өөрөөр сэтгэж, сэтгэлгээндээ хэд хэдэн төрлийн
амьпрал,учрал,хагацал зохиогоод тэр байтугай хэд үхэж, хэд төрсөн хүмүүс
байдаг юм…
Шүлгүүд...
Тэвдэж сандрах сэдлээ гээсэн нойрмог хорвоог-н
Тэнэгийг даах бат бөх хөрсөн дээр нь
Тээр нэг жилийн дурсамжыг бичиж үлдээсэн
Тэр л хөшөөний өмнө одоо болтол зогссоор
Надаас ганцаардал үнэртдэг
Насны тооноос олон санаашрал сонсогддог
Наранд атаархсан бодол мэдрэгддэг
Нанчид сөгнөсөн шөнүүд дурсагддаг
Цэцэг дэлбээлүүлэн энхэр төрх урлаж
Цэнгэж энэлж шаналаж чаддаггүй
Цэцэн тэнэгийн дунд нүцгэн төөрч орхисон болохоор
Цэл залууханаараа би гунигт дурласан юм аа
Дүвчин хорвоогоос
Дөрөв хонохгүй уйдах ч
Дөчин насны үзүүрээс
Дөмөгхөн атгах ёстой доо ялархана аа
Өндөр бодлууд дундах
Намхан хүсэл хясалдаа дарлагдаж
Өчигдөр мартагдсан болзоонд
Нарны үлгэр ярьж өгхөөр болов оо
Өрцөн цаанаа тоосгоор
Өндөөр хана бариад
Өрөөний хананд
Өлгөөтэй байдаг
Гунигуудаа
Гуталтайгаа хамт тэнд хоричихсон
Тэнгэртэй хүн гэж
Тэрлэгэндээ нуусан шуналтай
Тэнхээндээ ахадсан авиртай
Дүвчин хүнийг хэлдэггүйма
Чулуу чамруу харж инээмсэглээд
Судсаар гүйх цусний чимээ дуу шиг сонсогдоод
Голын урсгал дусал нулимсаар чинь дутхын эгшинд
Чи тэнгэрийн охин, тэндхийн эд эс гэдгээ мэдрэх л
Үндэстэн ястанаа ялгах сөхөөгүй нутаг усны аархал
Өнгөрсөн ирээдүйгээ ч мэдэх сэхээгүй цээжний хийрхэл
Өвөгдийнхөө хүчинд өлсөж үзээгүй танин мэдэхүйн хоосрол
Өвөртөө л орсон хэрүүлийг дэвэргэж суух хүн хоорондын туйлшрал…
Чи яг л толинд туссан тусгал шигээ царайтай
Чилж уйдсан харц, чимчийж гуниг зангидсан төрх
Чимэг зүүсгэл нь гэвэл ердөө л
Чимэгээ,Цэцэгээ,Навчаа,Сарааг хараад худлаа инээдэг уруул
Нүүрээ харуулаад л тэнгэрт
Нүцгэн бодлоо норгоод л
Нүдээ ч нээмээргүй тийм аниргүйд
Нүүж очоод амьдармаар…
Борооноор
Болох болохгүй бодлууд төрөх юм аа
Тэвдэж сандрах сэдлээ гээсэн нойрмог хорвоог-н
Тэнэгийг даах бат бөх хөрсөн дээр нь
Тээр нэг жилийн дурсамжыг бичиж үлдээсэн
Тэр л хөшөөний өмнө одоо болтол зогссоор
Надаас ганцаардал үнэртдэг
Насны тооноос олон санаашрал сонсогддог
Наранд атаархсан бодол мэдрэгддэг
Нанчид сөгнөсөн шөнүүд дурсагддаг
Цэцэг дэлбээлүүлэн энхэр төрх урлаж
Цэнгэж энэлж шаналаж чаддаггүй
Цэцэн тэнэгийн дунд нүцгэн төөрч орхисон болохоор
Цэл залууханаараа би гунигт дурласан юм аа
Дүвчин хорвоогоос
Дөрөв хонохгүй уйдах ч
Дөчин насны үзүүрээс
Дөмөгхөн атгах ёстой доо ялархана аа
Өндөр бодлууд дундах
Намхан хүсэл хясалдаа дарлагдаж
Өчигдөр мартагдсан болзоонд
Нарны үлгэр ярьж өгхөөр болов оо
Өрцөн цаанаа тоосгоор
Өндөөр хана бариад
Өрөөний хананд
Өлгөөтэй байдаг
Гунигуудаа
Гуталтайгаа хамт тэнд хоричихсон
Тэнгэртэй хүн гэж
Тэрлэгэндээ нуусан шуналтай
Тэнхээндээ ахадсан авиртай
Дүвчин хүнийг хэлдэггүйма
Чулуу чамруу харж инээмсэглээд
Судсаар гүйх цусний чимээ дуу шиг сонсогдоод
Голын урсгал дусал нулимсаар чинь дутхын эгшинд
Чи тэнгэрийн охин, тэндхийн эд эс гэдгээ мэдрэх л
Үндэстэн ястанаа ялгах сөхөөгүй нутаг усны аархал
Өнгөрсөн ирээдүйгээ ч мэдэх сэхээгүй цээжний хийрхэл
Өвөгдийнхөө хүчинд өлсөж үзээгүй танин мэдэхүйн хоосрол
Өвөртөө л орсон хэрүүлийг дэвэргэж суух хүн хоорондын туйлшрал…
Чи яг л толинд туссан тусгал шигээ царайтай
Чилж уйдсан харц, чимчийж гуниг зангидсан төрх
Чимэг зүүсгэл нь гэвэл ердөө л
Чимэгээ,Цэцэгээ,Навчаа,Сарааг хараад худлаа инээдэг уруул
Нүүрээ харуулаад л тэнгэрт
Нүцгэн бодлоо норгоод л
Нүдээ ч нээмээргүй тийм аниргүйд
Нүүж очоод амьдармаар…
Борооноор
Болох болохгүй бодлууд төрөх юм аа
Эзэнтэй шүлгүүд...
Цор ганцын дотор
Үй түмээрээ оршиж
Цоолбор өдрүүдийн дурсамжинд нь
Үүрд хадагдан үлдмээр дураараа дурлал
Зүрхээ энгэртээ тэврээд
Зүүдэнднь уягдах хүсэлд хөтлүүлэн
Хэгзэрсэн үүлшиг хэсэгхэн болоод
Хэнхдэг цаана нь нуугдчихсан
Жаргахын үе шиг нарны туяанд
Жаахан л дулаацан хорогдсон ч
Сэтгэл даарсан энэ өдрүүдийг
Сэтэрхий зүүний сүвэгчээр хийсгэмээр…
Цор ганцын дотор
Үй түмээрээ оршиж
Цоолбор өдрүүдийн дурсамжинд нь
Үүрд хадагдан үлдмээр дураараа дурлал
Зүрхээ энгэртээ тэврээд
Зүүдэнднь уягдах хүсэлд хөтлүүлэн
Хэгзэрсэн үүлшиг хэсэгхэн болоод
Хэнхдэг цаана нь нуугдчихсан
Жаргахын үе шиг нарны туяанд
Жаахан л дулаацан хорогдсон ч
Сэтгэл даарсан энэ өдрүүдийг
Сэтэрхий зүүний сүвэгчээр хийсгэмээр…
Subscribe to:
Posts (Atom)