Халуун тэврэлт
Хачин их хайр
Халамж гийсэн өргөө
Харь даа…
Ахиж учрахгүй
Амраг-н өвөр
Дахиж хорогдомгүй ч гэлээ
Дасгаж мартамгүй ялдам байсан
Дасаагү өвөр яагаад тм энхэр бсанг
Дурлаагү араншин яагаад тм энхр- бсанг
Сэм босоод хаалга чиглэн алхахзуурт
Сэтгэл-н гүнд санаашран бодсон
Нүдээ ань…
Яг зөв…
Нүүрээ гараараа дарах гэсний хэрэггүй
Ялдам төрх чинь сарничих гээд байна…
Өнгөрсөн хүлэгдэж
Өчигдөрт дурлаж
Өнөөдөрт хууртсаар
Маргаашыг хүлээнэ…
Өвдөх…
Үхэхээс ч дор…
Тэгээд л бас ганцаараа
Тэвэр хоосон, сэтгэл дүүрэн
No comments:
Post a Comment