Чи минь намрын шувуу шиг анир алдархад
Хэнхдэг цээжний цаанах атгахан зүрх өнчирч
Чанагш одох бараа чинь оргүй хоосонтой сүлэлдэн
Хэгзэрсэн үүлс шиг бодлын үзүүрээ би арайхийн атган авч
Орь ганцаар гэдэг үгэнд дасал болхын төлөө нуур болон хувирч
Одоо л сэтгэлээ чандла хэмээн уул мэт дүнсийсэн