Ганцхан хүнд

Ганцхан хүнд ганцхан шүлэг зориулааад дараа нь цэг тавиад бүгдийг дуусгачих юмсан...ахиад чийг даасан дэр, чилж хөшсөн харц, чинийх гэж өөрийгөө тэврэх шөнө, чив чимээгүй гуниг нисэн одоод ертөнцийн олон чимээнээс нэг л чимээг уруулан завсраар шүүрс алдахтай зэрэгцүүлэн чихэн дээр нь...Нум адил хотойх зоо...Яг цэцэг шиг найгах л...Өглөө өр нимгэн бүсгүйн дүртэй сэрэх л...