Шөнө...

Уйлах инээд мэт санагдаж урагдаж сэмэрсэн сэтгэлийн үзүүр гэрийн оосор бүчийг орлон түүнийг арайчүү гэж чангалан татхад нулимс чихэрлэг амтагдаж, өрх болоод өрийг минь бүтээн халхаад өрөөгөөр нэг хэсүүчлэх хүйтэн сар өглөөн наранд зайгаа эелдэгээр тавиад л өгнө…Орчлонг-н олон шөнийг ингэж л үдэх л…