Өдөр бүр надаас ангид орших чамаас
Бие болоод сэтгэлийг чинь эзэмдсэн
Билиг ухаан цогцлосон гэргий чинь хайр үнэртдэг
Миний гэх дутуу юм тэнд юу ч байхгүй
Мэдэхгүйн тэргүүтэй мэдхээс их бүтэн жаргал л мэдрэгддэг
Хүссэнээ олж авах гэж сэтгэлрүү чинь өнгийгөөд ч нэмэргүй
Хүнийх гэх ертөнц тэнд зай завсаргүй баяр баясалтай
Тунгалаг горхи шиг харцыг чинь ширгэж үгүй болтол нь ширтмээр
Тулж босгосон амьдралд чинь хов хоосон орон зай болж үлдмээр ч
Чиний гэх юу ч үлдээгүй бие болоод сэтгэлд чинь
Минийх болох ор мөр тэнд нэгээхэн ч үгүй
Огт зайгүй…